Wat deed Agaath van Langen nou?!

Deze keer interviewt het VIP de vitale 96 jarige vrijwilligster Agaath van Langen. Agaath is onlangs gestopt met haar vrijwilligerswerk bij woonzorgcentrum Overkerck. Niet zozeer vanwege haar leeftijd maar omdat de activiteit die zij begeleidde na de twee verhuizingen wat rommelig verliep.

Agaath werd in 1921 geboren in Purmerend, maar verhuisde op haar zesde naar Amsterdam Oost waar haar familie goede contacten had met een van de kapelaans van de Bonifatiuskerk. Agaath denkt graag terug aan het mooie katholieke leven, zoals processies en feesten. Agaath had samen met anderen een handbalvereniging opgericht. Zo leerde ze een kapelaan goed kennen. Bij alle sporten zoals voetbal en handbal, koren en andere jeudgdactiviteiten waren kapelaans als geestelijk begeleider betrokken. Haar moeder was veel ziek en ze hoort nog het advies van de huisarts: ‘Hou Agatha maar thuis!’ En zo gebeurde het dat Agaath vooral meehielp in het huishouden thuis. Wel heeft ze nog een tijdje gewerkt bij Eduard van Beinum, een beroemde dirigent. Later is Agaath toch uit huis gegaan en gaan werken bij de kapelaan die als pastoor in de Schermer aangesteld werd. Dit heeft ze 27 jaar gedaan. Toen hij met pensioen ging verhuisde ze met hem mee naar Heiloo.
Haar vrijwilligersbaan begon 25 jaar geleden toen Agaath werd geopereerd aan haar heup waardoor ze een korte periode revalideerde in Overkerck. Omdat ze slecht stil kon zitten, hielp ze al snel mee met allerlei werkzaamheden. ‘Ik wilde wel wat doen!’ Ze haalde de bewoners van de kamer om mee te doen aan de verschillende activiteiten. Bij een ‘Ik heb geen zin’, moest Agaath even met de mensen praten. Ze probeerde zoveel mogelijk mensen te stimuleren uit hun kamer te komen en mee te doen. Ze hielp ook met de catering bij optredens van muziek of theater.

De laatste jaren hielp Agaath elke dinsdag bij de creatieve activiteiten in Overkerck, zoals ansichtkaarten maken. Ze was verantwoordelijk voor de inkoop van materialen en hielp met een paar collega-vrijwilligsters bij het maken van de kaarten. Ze hadden een leuk groepje en Agaath bleef daar ook eten. Agaath genoot van het vrijwilligerswerk en van de gezelligheid met haar collega’s en de bewoners. Na de verhuizing naar de tijdelijke opvang stopten al haar colllega’s. Agaath niet, ‘Ik ga door tot het bittere einde’. Toen de bewoners weer terug verhuisden naar het nieuwe Overkerck, besloot Agaath er toch mee te stoppen.
Bedankt Agaath!